Bazen sevgimi hak etmediğini düşünüyorum , sonra seni sevdiğim aklıma geliyor yapamıyorum sensiz.

Seni sevmek güzel,

Özür dilerim...

Yağmurlu bir günde tek başına yürümek gibidir bazı sevmeler. Yanında kimse yoktur sen sadece yürürsün kafanda bir sürü soru vardır tek tek düşünürsün çözümlemeye çalışırsın ama olmaz tekrar başa sararsın tekrar tekrar... Ama olmaz bitmez sorunlar altından kalkamayacağını düşünürsün o kadar gücünün olmadığına bilirsin ama çabalarsın çabaladıkça batarsın batarsın . Sana uzanacak bir el beklersin ama gelmez, sen beklersin o seni umursamaz, onu seversin o sana bakmaz bile, sen onu her gece uyumadan önceki hayallerine sığdırırsın ama o seni yok sayar. Böyledir bazı sevmeler boktan ama bi o kadar da güzel. Bir insanı uyumadan önceki hayallerine sığdırıyorsan, onu düşlüyorsan onun her şeyini ezberleyip sanki onunlaymışsın gibi hissediyorsan sende hoş geldin bizim tarafımıza. Biz severiz ama karşılık alamayız bu böyle.İnsan sevilmek ister onunla mutlu olmak ister , o yağmurlu günde el ele yürümek ister, öpmek ister, sarılmak ister. Ama bizim gibiler sadece ister. Çok saçma değil mi ? Peki elimizden ne geliyor? Kocaman bir hiç. Onları sevmek güzel değil mi ? Birde bizi sevseler daha güzel olmaz mı ?

Bana papatya al olur mu ? Gelecekte ki sevgilim sana sesleniyorum. Ben çok severim papatyayı. Bana papatya al lütfen. Birde yanında sen gel ben başka bir şey istemem. Çok severim sizi gerçekten. Eğer kavga edip sonra da barışmak istersen papatyayla yanıma gel sonra sıkıca sarıl. Ben küsemem ki size. Papatya kadar başka güzel bir çiçek var mıdır ki ? Pikniğe gitsem bile saatlerimi o papatya tacını yapmak için harcarım ben. Çok güzel değil mi sizce de papatya. Hele ki sevgiliden gelen papatya.

                            Ne kadar da içten, ne kadar da kendimizi anlatıyor sanki... Söylemek isteyipte söyleyemediklerimiz...

Dün başımdan geçen olayı anlatayım bari size. Ben dün okuldan çıktım eve geliyorum önümde bir otobüs durdu içinden bir çocuk indi göz göze geldik yanımdan geçti ben onu görünce direk tanıdığım birisi olduğu fark ettim 1 saniye geçti çocuk yanıma geldi bende üşümüştüm, titriyorum böyle selam dedi ben böyle kaldım ne diyeceğimi bilemedim beni tanıdın mı dedi evet tanıdım sen şusun falan dedim (tabii buraya adını yazardım ama yazmayayım en iyisi) nasılsın falan dedi bende iyiyim işte dedim sen hangi okula gidiyorsun dedi ben şu okuldayım dedim o da hıı dedi sende dershaneden geliyorsun heralde dedim o da evet dedi ( burada; nereden biliyorsun lan, sen beni mi takip ediyorsun diye sormalıydı ama sormadı, bende zaten foursquard'de görmüştüm neyse -,-) sonra görüşürüz dedi ve gitti. Ben bir tuhaf oldum ilk gördüğümde selam vermez diye düşünmüştüm ama o beni gördü galiba benim o olduğumu sonradan anlayıp yanıma geldi ben çok mutlu oldum doğrusunu söylemek gerekirse ay bir sarılasım geldi ama salak bir düşünce olduğunu sonradan karar verdim. Bu arada tekrar görüşmek dileğiyle lütfen lütfen. Bir de çok tatlısın ^^

Bana birisi her gün ''Nasılsın sabah uykum'' yazsa sanırım onu sevmeye kıyamazdım.

Burası benim günlüğüm gibi oldu resmen. Tabii birkaç işi okusa şu yazdıklarımı mutlu olurum ama ben böyle kendi kendime yazıp kendi kendime okuyorum , çok şizofren bir hayatım var farkındayım. Ama ben yazmaya devam edicem çünkü yazmazsam kime nasıl derdimi anlatabilirim ki? Sadece yazarak anlatabiliyorum derdimi ve kime anlatacağımı bilmiyorum ki şu başımdan geçen şeyleri. İşte bu yüzden yaz Şevval yaz modundayım anlaşılacağı üzere.

Kalbimden kendini sökmeni istiyorum. Bunu cidden istiyorum. Böyle yaşamak doğrusu çok acılı, mutsuz, çekilmez gibi. Kendimi hep yalnız hissediyorum. Yanında doyasıya eğlendiğim, mutlu olduğum birinin olmaması ne acı. Özlüyorum ama yoksun ve gelmeyeceksin belkide bunu anlamak işte o çok zor benim için. Ben bekliyorum ama neyi bekliyorum bilmiyorum. Yalnızlığımı mı bekliyorum acaba. Bence öyle , elimden sadece beklemek geliyor yapamıyorum ki başka bir şey. Bazen sana çok kızıyorum. Sana türlü türlü işkenceler yapmak geçiyor aklımdan ama seni düşünüyorum yüzünü aklıma getiriyorum sonra hepsi geçiyor ben bi an mutlu oluyorum, kalp ritmim hızlanıyor yüzüm gülmeye başlıyor. Ama bir bakıyorum hepsi hayalmiş, aslında sen yokmuşsun yanımda. Ben bir hayalle mutlu olmuşum, gülmüşüm. Bunu fark etmek anlatamayacağım derece de zor. Özlüyorum seni farkındayım ama yapamıyorum. Ne yapabilirim ki zaten. Rüyalarıma gel sadece belki öyle mutlu olurum olur mu ?

Merdivenden inerken bile onu görürüm diye korkuyorum , koridordan geçerken onu göremeyeyim diye koşarak geçiyorum , tuvaletten çıkarken bile ilk önce o var mı diye ortalığı kolaçan ederek çıkıyorum dışarıya. Arkadaşları her beni gördüğünde dalga geçmek için kolluyorlarmış gibi geliyor. Ve yanılmıyorum ki her buldukları fırsatta bana karşı dalga geçici sözler söylüyorlar. Bazen onları öldüresim geliyor, saçlarını tek tek yolasım, kafalarını klozete sokup birde kezzap atasım geliyor ama her isteğim şey olmuyor tabii. Benimle dalga geçmeye devam ediyorlar. Geriye kalan 2 sene boyuncada dalga geçicekler mi diye düşünüyorum ve dalga geçicekler diye çok korkuyorum. Abi bildiğiniz kendime güvenim kalmadı. Okulda resmen onlardan kaçıyor, eğer kantinde onlar varsa hayatta girmem hemen sınıfa çıkarım eğer ben kantinde bir masada oturursam arkamda ki masaya oturmasınlar diye resmen içimden dua eder oldum. Ben bu kadar kötü bir durma düşmek için ne yaptım. Tamam kabul ediyorum güzel olmayabilirim ama bari dalga geçmeyin be salaklar, öküzler, hayvan herifler. Nefret ediyorum sizden ya egolarınızı tatmin edin anca siz. İleride bu laflarınızı tek tek en güzel yerinize monte edicem ama ne zaman bilmiyorum.Kesin kararlıyım. Götoşlar ya .