Yağmurlu bir günde tek başına yürümek gibidir bazı sevmeler. Yanında kimse yoktur sen sadece yürürsün kafanda bir sürü soru vardır tek tek düşünürsün çözümlemeye çalışırsın ama olmaz tekrar başa sararsın tekrar tekrar... Ama olmaz bitmez sorunlar altından kalkamayacağını düşünürsün o kadar gücünün olmadığına bilirsin ama çabalarsın çabaladıkça batarsın batarsın . Sana uzanacak bir el beklersin ama gelmez, sen beklersin o seni umursamaz, onu seversin o sana bakmaz bile, sen onu her gece uyumadan önceki hayallerine sığdırırsın ama o seni yok sayar. Böyledir bazı sevmeler boktan ama bi o kadar da güzel. Bir insanı uyumadan önceki hayallerine sığdırıyorsan, onu düşlüyorsan onun her şeyini ezberleyip sanki onunlaymışsın gibi hissediyorsan sende hoş geldin bizim tarafımıza. Biz severiz ama karşılık alamayız bu böyle.İnsan sevilmek ister onunla mutlu olmak ister , o yağmurlu günde el ele yürümek ister, öpmek ister, sarılmak ister. Ama bizim gibiler sadece ister. Çok saçma değil mi ? Peki elimizden ne geliyor? Kocaman bir hiç. Onları sevmek güzel değil mi ? Birde bizi sevseler daha güzel olmaz mı ?