Yine sıkıcı bir günün , sıkıcı bir akşamını yaşıyorum. Kendimi en çok kitap okurken seviyorum. Nasıl desem kitap okumak beni mutlu ediyor. İnsanlar arasından beni soyutluyor sanki, başka bir dünya ya götürüyor gibi hissediyorum. İşte dünyadan bütün bağını kopardığım o an işte ben çok mutlu oluyorum. Okuduğum kitabı yaşıyormuş gibi olması beni içten içe mutlu ediyor Kitap okumayınca kendimi boş hissediyorum. eğer bir kitaba da başladıysam o kitabı durmadan okumak istiyorum , sonun da ne olacak o kadar merak ediyorum ki kendimi okumaktan alamıyorum ta ki gözlerim acıyana her göz kırpışım da göz kapaklarımın yorulduğunu hissedene kadar işte o zaman ben direk uyuya kalmış oluyorum. Ama kitap okumak nasıl desem bir değişik. Şu hayatımda çok yalnızım aslında ben , etrafımda öyle çok iyi insanlar yok sevebileceğim bir sevgilim yok, zaten olmaması da normal alışkınım zaten ben. İşte sanırım bu yüzden kitap okuyorum . Bazen o kitaba sarılıyorum, sanki özlemimi gideriyor muşum gibi. Birde kitap okurken akla aniden gelen şarkı var. Sanki o şarkıda söylemek istediğim her şey varmış gibi geliyor. Ama bu durum çok güzel , çok sevilesi. Birde bunu paylaşabileceğim birisi olsaydı keşke. Ne güzel olurdu değil mi?