Kalbimden kendini sökmeni istiyorum. Bunu cidden istiyorum. Böyle yaşamak doğrusu çok acılı, mutsuz, çekilmez gibi. Kendimi hep yalnız hissediyorum. Yanında doyasıya eğlendiğim, mutlu olduğum birinin olmaması ne acı. Özlüyorum ama yoksun ve gelmeyeceksin belkide bunu anlamak işte o çok zor benim için. Ben bekliyorum ama neyi bekliyorum bilmiyorum. Yalnızlığımı mı bekliyorum acaba. Bence öyle , elimden sadece beklemek geliyor yapamıyorum ki başka bir şey. Bazen sana çok kızıyorum. Sana türlü türlü işkenceler yapmak geçiyor aklımdan ama seni düşünüyorum yüzünü aklıma getiriyorum sonra hepsi geçiyor ben bi an mutlu oluyorum, kalp ritmim hızlanıyor yüzüm gülmeye başlıyor. Ama bir bakıyorum hepsi hayalmiş, aslında sen yokmuşsun yanımda. Ben bir hayalle mutlu olmuşum, gülmüşüm. Bunu fark etmek anlatamayacağım derece de zor. Özlüyorum seni farkındayım ama yapamıyorum. Ne yapabilirim ki zaten. Rüyalarıma gel sadece belki öyle mutlu olurum olur mu ?